Państwa – Strony niniejszej konwencji
mając na względzie, że rodzina stanowi jedno z najcenniejszych dóbr ludzkości;
mając na względzie, że rodzina jest fundamentem ładu społecznego i podstawową wspólnotą społeczną, pierwotną wobec państwa i autonomiczną wobec władz publicznych;
mając na względzie, że przyszłość ludzkości oparta jest na dobrym funkcjonowaniu rodziny;
mając na względzie, że rodzice, dzieci, dziadkowie oraz inni krewni i powinowaci tworzą wyjątkową wspólnotę, która jest optymalnym środowiskiem rozwoju człowieka, zabezpieczającym go przed przemocą oraz innymi patologiami;
mając na względzie, że w świetle doświadczeń historycznych kwestionowanie podmiotowości rodziny przejawiające się w szczególności w łamaniu praw rodziców i praw dzieci stanowi charakterystyczną cechę systemów politycznych uprzedmiotowiających człowieka;
mając na względzie, że rodzina stanowi pierwszą niezastępowalną szkołę wartości społecznych, zarówno tych, które wiążą się z życiem społecznym w ogóle, jak i tych, które stanowią o tożsamości cywilizacyjnej, narodowej i duchowej poszczególnych społeczeństw;
mając na względzie, że żadne państwo nie jest w stanie realizować dobra wspólnego bez udziału rodzin;
wyrażając zaniepokojenie próbami podważania naturalnego znaczenia rodziny, małżeństwa, płci oraz rodzicielstwa;
mając na względzie, że pełne poszanowanie tych podstawowych wartości ma zasadnicze znaczenie dla integralnego rozwoju człowieka i wszystkich wspólnot ludzkich;
mając na względzie, że rodzina stanowi niezbędne moralne i materialne oparcie dla swych członków, szczególnie najmłodszych i najstarszych;
dostrzegając, że przyczyny bezprecedensowego kryzysu demograficznego dotykającego wiele regionów świata leżą w podważaniu natury i lekceważeniu społecznych funkcji małżeństwa oraz rodziny;
sprzeciwiając się działaniom zmierzającym do osłabienia znaczenia rodziny w życiu człowieka oraz do jej dezintegracji, w tym kwestionowaniu prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami, nieproporcjonalnej ingerencji w relacje rodzicielskie, praktykom utrudniającym rodzinie
przekazywanie wartości swojemu potomstwu, wykorzystywaniu instytucji publicznych do indoktrynacji ideologicznej, brakowi szacunku dla godności ludzi na najwcześniejszym etapie ich życia, utrwalaniu się mentalności przeciwnej poczęciu nowego życia;
wyrażając przekonanie, że rodzice, małżonkowie oraz dzieci potrzebują wzmocnienia gwarancji ich praw i wolności;
uznając, że rodzina oparta na małżeństwie oraz małżeństwo rozumiane jako związek jednej kobiety i jednego mężczyzny są instytucjami naturalnymi oraz unikalnymi;
uznając, że na rodzicach spoczywa główna odpowiedzialność za wychowywanie ich dzieci;
dostrzegając, że dopełnianie się ról kobiet i mężczyzn połączonych więzami małżeńskimi najpełniej pozwala na integralny rozwój rodziny;
uznając, że dziecko dla pełnego i harmonijnego rozwoju swojej osobowości powinno wychowywać się w naturalnym środowisku rodzinnym, w atmosferze szczęścia, miłości i zrozumienia,
uznając, że przemoc domowa jest formą przemocy godzącej w życie rodzinne, stanowiąc zagrożenie dla rodziny
i jej członków,
dostrzegając, że przemoc na tle seksualnym oraz wszelkie formy jej promocji w kulturze, są poważnym zagrożeniem dla wypełniania przez małżeństwo i rodzinę ich naturalnych funkcji w społeczeństwie,
dostrzegając, że pogłębiające się w ostatnich dziesięcioleciach podważanie naturalnej roli i autonomii rodziny w życiu społecznym oraz wzajemnych obowiązków jej członków, jak również kwestionowanie naturalnej tożsamości małżeństwa, prowadzą do osłabienia podstawowych struktur chroniących przed przemocą, w tym przemocą domową, i przyczyniają się do narastania tego zjawiska,
uznając wagę międzynarodowej współpracy między państwami, organizacjami międzynarodowymi oraz społeczeństwami dla skutecznej ochrony podstawowych wartości przed nowymi zagrożeniami,
uzgodniły, co następuje: