test

Rozdział I

Definicje

 

 

 

 

W rozumieniu niniejszej Konwencji:

Art. 1

 

1. „małżeństwo” to dobrowolny i trwały związek kobiety i mężczyzny, który podlega szczególnej ochronie prawa krajowego;
2. „rodzina” to wspólnota osób połączonych więzami pokrewieństwa lub po- winowactwa;
3. „płeć” to zespół cech biologicznych, w tym genetycznych, pozwalających na obiektywne rozróżnienie między kobietą a mężczyzną;
4. „dobro dziecka” to ogół warunków niezbędnych dla jego prawidłowego roz- woju osobowego, duchowego i intelektualnego oraz dla zagwarantowania mu podstaw egzystencji materialnej – zapewnianych w pierwszej kolejno- ści przez rodziców oraz innych członków rodziny, a w razie pozbawienia ich władzy rodzicielskiej w sposób zgodny z postanowieniami niniejszej Konwencji, przez innych prawnych opiekunów – które to warunki są iden- tyfikowane z uwzględnieniem potrzeby zachowywania więzi rodzinnych oraz integralności rodziny, zabezpieczenia życia i zdrowia małoletniego oraz chro- nienia go przed demoralizacją, poszanowania jego tożsamości kulturowej, a także, stosownie do wieku i stopnia dojrzałości, opinii małoletniego na te- mat jego sytuacji;
5. „przemoc” to jednorazowe lub powtarzające się umyślne działanie narusza- jące prawa innej osoby, stanowiące czyn zabroniony przez prawo Państwa- Strony, skierowane przeciwko życiu, zdrowiu, nietykalności cielesnej, wol- ności lub mieniu;
6. „przemoc domowa” to jednorazowe lub powtarzające się umyślne działa- nie naruszające prawa innej osoby, stanowiące czyn zabroniony przez prawo Państwa-Strony, skierowane przeciwko życiu, zdrowiu, nietykalności ciele- snej, wolności lub mieniu, do którego dochodzi w rodzinie lub gospodar- stwie domowym, między byłymi małżonkami lub osobami pozostającymi we wspólnym pożyciu, niezależnie od tego, czy sprawca i ofiara dzielą miejsce zamieszkania, czy

 

Rozdział II Zasady ogólne

 

Art. 2

1. Małżeństwo, rodzina i rodzicielstwo znajdują się pod szczególną ochroną Państw-Stron.
2. Przy stosowaniu prawa krajowego Państwa-Strony wszelkie wątpliwości roz- strzygają tak, aby zachować integralność

 

Art. 3

Każda rodzina ma prawo do korzystania z praw człowieka i podstawowych wol- ności, a w szczególności wolności myśli, sumienia i wyznania, wolności słowa, wolności gospodarczej, niezakłóconego korzystania z własności prywatnej oraz prawa do ochrony życia prywatnego i rodzinnego.

 

Art. 4

Każda rodzina ma prawo do poszanowania jej autonomii wobec władz pu- blicznych. Relacje między rodziną a państwem powinny być oparte na zasa- dzie pomocniczości, zgodnie z którą społeczność wyższego rzędu nie powinna ingerować w wewnętrzne sprawy społeczności niższego rzędu, pozbawiając ją kompetencji, lecz raczej winna wspierać ją w razie konieczności i pomóc w koor- dynacji jej działań z działaniami innych grup społecznych, dla dobra wspólnego. Ingerencja państwa w sprawy rodziny powinna mieć charakter wyjątku, a nie reguły.

 

Art. 5

1. Dziecko podlega szczególnej ochronie prawnej, zarówno przed, jak i po uro- dzeniu.

 

2. Dochodzenie rekompensaty za szkody spowodowane poczęciem lub urodze- niem dziecka jest

 

Art. 6

Ustawy krajowe dotyczące dziedziczenia i przekazywania majątku między człon- kami rodziny powinny respektować ich potrzeby i prawa.

 

Art. 7

Dyskryminacja ze względu na wykonywanie pracy niezarobkowej polegającej na wychowywaniu dzieci jest zakazana.

 

Art. 8

Państwa-Strony szanują prawo każdego do promocji praw i wolności zagwaranto- wanych w niniejszej Konwencji, zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo, na forum krajowym bądź międzynarodowym.

 

Art. 9

1. Państwa-Strony nie uznają skutków prawnych związków jednopłciowych, po- ligamicznych i kazirodczych zawartych w jakiejkolwiek formie w kraju lub za granicą.

 

2. Nie można żądać od Państwa-Strony jakichkolwiek czynności umożliwiających zawarcie związku jednopłciowego, poligamicznego lub kazirodczego za granicą.

 

Art. 10

Ingerencja Państw-Stron w korzystanie z praw i wolności małżonków, rodziców i dzieci zagwarantowanych w niniejszej Konwencji jest niedopuszczalna, chyba że opiera się na ustawie i jest niezbędna ze względu na zapewnienie bezpieczeń- stwa państwowego, ochronę porządku publicznego, ochronę zdrowia, słuszne wymogi moralności lub ochronę praw i wolności innych osób zagwarantowanych w niniejszej Konwencji.

 

Rozdział III Prawa małżonków

 

Art. 11

Kobiety i mężczyźni w wieku małżeńskim mają prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny.

 

Art. 12

1. Nikogo nie wolno zmuszać do zawarcia małżeństwa.

 

2. Małżeństwa zawarte pod przymusem są nieważne.

 

Art. 13

Małżonkowie mają równe prawa i obowiązki.

 

Art. 14

1. Władze publiczne nie wpływają w żaden sposób na ograniczenie płodności i nie utrudniają małżeństwom posiadania

 

2. Władze publiczne gwarantują społeczne uznanie i szczególne wsparcie rodzi- nom

 

3. Władze publiczne przeciwdziałają wszelkim przejawom dyskryminacji rodzi- ców, zwłaszcza kobiet, ze strony pracodawców, ze względu na wykonywane obowiązki rodzicielskie.

 

Art. 15

Niedopuszczalne jest dyskryminacyjne traktowanie rodzin w zakresie dostępu do świadczeń rodzinnych, przywilejów podatkowych oraz innych form publicznego wsparcia ze względu na fakt pozostawania rodziców w związku małżeńskim.

 

Rozdział IV Prawa rodziców

 

Art. 16

1. Państwa-Strony szanują wolność rodziców do wykonywania władzy rodziciel- skiej nad ich dziećmi.

 

2. Wolność rodziców obejmuje w szczególności prawo do wychowania dziec- ka zgodnie z własnymi przekonaniami, a zwłaszcza religijnymi i moral- nymi, wolność wyboru metod wychowawczych odpowiednich do stopnia dojrzałości dziecka, wolność wyboru formy i miejsca kształcenia dziec- ka oraz inne prawa i wolności zagwarantowane w niniejszej

 

3. Pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej może nastąpić tylko na podstawie ustawy i w drodze prawomocnego orzeczenia niezależnego sądu, z za- strzeżeniem ust. 5, w przypadku:

 

• popełnienia przez rodzica czynu zabronionego na szkodę dziecka;
• ubezwłasnowolnienia rodzica;
• porzucenia dziecka przez rodzica;
• skazania rodzica na długotrwałą karę pozbawienia wolności za przestępstwo;
• narażenia dziecka na zagrożenie życia lub poważny uszczerbek na

 

4. Niezależny sąd może zastosować środki niezbędne dla zabezpieczenia dobra dziecka na czas konieczny do ustalenia wystąpienia okoliczności wskazanych w 3, na zasadach i w trybie określonym w ustawie krajowej.

 

5. Pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej albo stosowanie środków tymczasowych w przedmiocie władzy rodzicielskiej na innej podstawie niż orze- czenie sądu jest zabronione. Właściwy według prawa krajowego organ władzy

 

publicznej może odebrać dziecko w trybie natychmiastowym wyłącznie wte- dy, gdy dziecko jest narażone na bezpośrednie zagrożenie życia lub poważny uszczerbek na zdrowiu, któremu nie można zapobiec w inny sposób. Wówczas decyzja o odebraniu dziecka w trybie interwencyjnym na czas postępowania w przedmiocie ograniczenia bądź pozbawienia władzy rodzicielskiej powinna zostać niezwłocznie potwierdzona przez sąd.

 

Art. 17

Każdy rodzic ma prawo do lojalnego działania ze strony państwa. Państwo sta- nowi prawo z poszanowaniem standardów przyzwoitej legislacji, w tym jasności i precyzyjności przepisów, ochrony praw słusznie nabytych oraz interesów w toku, niedziałania prawa wstecz oraz zakazu tworzenia iluzorycznych uprawnień.

 

Art. 18

1. Każdy ma prawo do niezależnego i sprawiedliwego sądu w sprawach dotyczą- cych praw i wolności rodziców, dzieci i małżonków.

 

2. W postępowaniach o pozbawienie, ograniczenie lub stosowanie środków tym- czasowych w przedmiocie władzy rodzicielskiej właściwe organy władzy publicz- nej kierują się domniemaniem, że dobro dziecka jest realizowane w najwyższym stopniu w rodzinie

 

Art. 19

1. Rodzice mają prawo do swobodnego wyboru szkół lub innych środków nie- zbędnych do kształcenia dzieci, zgodnie z własnymi

 

2. Rodzice mają prawo do udziału w tworzeniu podstaw programowych edukacji szkolnej.

 

3. Państwa-Strony uwzględniają w procesie podziału dotacji publicznych potrze- by rodziców, którzy edukują swoje dzieci w

 

4. Państwa-Strony szanują autonomię szkół wyznaniowych oraz innych szkół prywatnych, w szczególności poprzez zapewnienie im swobody w określaniu podstaw programowych odpowiadających minimalnym wymaganiom w zakre- sie nauczania, jakie mogą być ustalone lub zatwierdzone przez władze

 

Art. 20

1. Wychowywanie dziecka w szkole oraz w innych instytucjach opiekuńczych i wychowawczych odbywa się pod kierunkiem i nadzorem rodziców.

 

2. W szkole może być nauczana religia kościoła lub innego związku religijnego o uregulowanej sytuacji prawnej zgodnie z ustalonym przez niego

 

3. Rodzice mają prawo decydowania o udziale ich dzieci w zajęciach mających wpływ na ich moralność.

 

Art. 21

Rodzice mają prawo do sprawowania pieczy nad rozwojem dziecka.

 

Art. 22

Rodzic ma prawo do przekazania swemu dziecku tożsamości narodowej, a zwłaszcza swojej kultury oraz języka ojczystego.

 

Rozdział V Prawa dzieci

 

Art. 23

1. We wszystkich działaniach dotyczących dzieci Państwa-Strony będą dążyły do najlepszego zabezpieczenia dobra

 

2. Państwa-Strony działają na rzecz zapewnienia dziecku ochrony i opieki w ta- kim stopniu, w jakim jest to niezbędne dla jego dobra, biorąc pod uwagę prawa i obowiązki jego rodziców, opiekunów prawnych lub innych osób prawnie za nie odpowiedzialnych, i w tym celu będą podejmowały wszelkie właściwe kroki ustawodawcze oraz

 

Art. 24

Dziecko ma prawo do ochrony przed okrutnym, poniżającym lub nieludzkim traktowaniem.

 

Art. 25

Wszystkie dzieci są równe wobec prawa. Dyskryminacja dzieci ze względu na cenzus urodzenia jest zakazana.

 

Art. 26

Dziecko ma prawo do poznania swoich rodziców. Prawo to nie może być inter- pretowane jako podstawa do ograniczania rodzicom w trudnej sytuacji możliwo- ści anonimowego powierzenia opieki nad dzieckiem godnej zaufania instytucji lub osobie (okna życia).

 

Art. 27

1. Dziecko ma prawo do wychowywania przez matkę i Jeżeli dziecko stra- ciło matkę i ojca, ma prawo być wychowywane przez członków swojej rodziny.

 

2. Dziecko osierocone lub pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do szcze- gólnej pomocy ze strony władz Państwa-Strony ułatwiają rodzinom

 

przyjęcie dzieci potrzebujących opieki na stałe lub czasowo.

 

Art. 28

Dziecko oddzielone od jednego lub obojga rodziców ma prawo do utrzymywania regularnych stosunków osobistych i bezpośrednich kontaktów z obojgiem rodzi- ców, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to sprzeczne z jego dobrem.

 

Art. 29

Utrudnianie porozumiewania się przez dziecko w języku jednego z rodziców jest zakazane.

 

Art. 30

1. Dziecko ma prawo do przyjaznego traktowania przez organy wymiaru spra- wiedliwości.

 

2. Państwa-Strony, w miarę możliwości i stosownie do wieku oraz stopnia doj- rzałości dziecka, uwzględniają jego opinię w sprawach dotyczących jego praw i interesów.

 

Art. 31

1. Państwa-Strony chronią dzieci przed uprzedmiotowieniem, przestępczością, demoralizacją, wyzyskiem i uzależnieniami.

 

2. Wszelkie działania, w ramach których dziecko przekazywane jest przez jaką- kolwiek osobę lub grupę osób innej osobie lub grupie za wynagrodzeniem lub jakąkolwiek inną rekompensatą, są

 

Art. 32

Dziecko niepełnosprawne ma prawo do szczególnej pomocy umożliwiającej jego prawidłowy rozwój.

 

Art. 33

Pobieranie organów lub tkanek od zmarłego dziecka wbrew woli rodziców jest zakazane.

 

Rozdział VI

Przeciwdziałanie i zapobieganie przemocy domowej i przemocy godzącej w życie rodzinne

 

 

Art. 34

1. Każdy ma prawo do życia wolnego od przemocy w sferze publicznej i pry- watnej, a w szczególności od przemocy domowej i przemocy godzącej w życie rodzinne.

 

2. Przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią przeszkody dla stosowania środ- ków przymusu bezpośredniego przez uprawnione organy władzy publicznej zgodnie z ustawami

 

Art. 35

1. Państwa-Strony, mając na względzie bezpieczeństwo, wsparcie i poszanowanie praw ofiary, a także fachowość i wrażliwość przy udzielaniu pomocy, podejmują środki niezbędne dla zapobiegania, przeciwdziałania oraz zadośćuczynienia ak- tom przemocy popełnianym przez osoby fizyczne lub prawne, a w szczególności:

 

• wspierają ofiary w przezwyciężaniu skutków doznanej przemocy poprzez takie usługi jak poradnictwo prawne i psychologiczne, wsparcie finanso- we, pomoc mieszkaniową, edukację, szkolenia oraz pomoc w znalezieniu zatrudnienia;
• zapewniają dostęp do opieki zdrowotnej i instytucji wyspecjalizowanych w udzielaniu pomocy ofiarom;
• wspierają programy edukacyjne mające na celu nauczenie sprawców prze- mocy domowej przyjmowania zachowań zakładających nie stosowanie przemocy w relacjach międzyludzkich, tak by zapobiegać kolejnym aktom przemocy oraz zaniechać uciekania się do agresywnych wzorców zachowań;
• wspierają programy leczenia zapobiegającego recydywie sprawców prze- stępstw, zwłaszcza sprawców przestępstw na tle seksualnym;

 

• wspierają organizację szkoleń osób mających zawodowy kontakt z ofiarami lub sprawcami wszystkich aktów przemocy Szkolenia dotyczyć będą zapo- biegania oraz wykrywania aktów przemocy, równości kobiet i mężczyzn, potrzeb i praw ofiar przemocy oraz sposobów zapobiegania wtórnej wik- tymizacji;
• zapewniają ofiarom dostęp do odpowiednich regionalnych i międzynaro- dowych mechanizmów składania skarg indywidualnych i zbiorowych oraz dostęp do informacji w tym zakresie;
• dążą do zapewnienia rozmieszczonych przestrzennie, specjalistycznych usług wsparcia doraźnego, krótkoterminowego i długoterminowego, do- stępnych dla każdej ofiary aktu przemocy;
• dążą do zapewnienia wystarczającej liczby odpowiednich i łatwo dostępnych schronisk oferujących bezpieczne zakwaterowanie oraz aktywną pomoc ofiarom, zwłaszcza kobietom i ich dzieciom;
• dążą do zapewnienia wystarczającej liczby odpowiednich i łatwo dostęp- nych ośrodków świadczących pomoc ofiarom gwałtów lub innych aktów przemocy seksualnej, zapewniających badania lekarskie i sądowe, wsparcie pourazowe oraz poradnictwo;
• zapewniają odpowiednią ochronę i wsparcie dzieciom będącym świadkami wszystkich form przemocy, w tym pomoc psychologiczną i pomoc społecz- ną dzieciom będącym świadkami jakichkolwiek form przemocy;
• zapewniają powszechny dostęp do ogólnokrajowych, całodobowych, bez- płatnych telefonów zaufania, przez które będą udzielane porady w sprawie wszystkich form przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji, z za- chowaniem poufności i anonimowości osób dzwoniących;
• zapewniają powszechny dostęp do ogólnokrajowych, bezpłatnych porta- li informacyjnych, prowadzonych przynajmniej we wszystkich językach urzędowych oraz językach mniejszości narodowych i etnicznych Państwa- Strony, zawierające informacje o wszystkich formach przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji oraz metodach jej zapobiegania, prawach przysługujących ofiarom przemocy, oraz obowiązkach władz publicznych wynikających z niniejszej Konwencji, oraz umożliwiających zgłaszanie przy- padków przemocy,

 

• gwarantują ofiarom możliwość domagania się od sprawców odpowiedniego odszkodowania za poważne uszkodzenie ciała lub uszczerbek na zdrowiu wyrządzone aktem przemocy, o ile szkoda nie została naprawiona z innych źródeł;
• dbają, aby właściwe organy były uprawnione do nakazania sprawcy aktu przemocy, w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia, opuszczenia miejsca zamieszkania ofiary lub osoby zagrożonej przemocą domową, na odpo- wiedni okres oraz zakazania wchodzenia do lokalu zajmowanego przez ofia- rę lub osobę zagrożoną lub kontaktowania się z ofiarą lub osobą zagrożoną;
• gwarantują, że ofiary wszystkich form przemocy będą mogły występować o wydanie odpowiednich zakazów zbliżania się lub nakazów ochrony, któ- rych naruszenie będzie wiązało się z odstraszającymi i proporcjonalnymi sankcjami karnymi lub administracyjnymi oraz że wspomniane zakazy i nakazy będą umożliwiały zapewnienie natychmiastowej ochrony oraz bez nadmiernych obciążeń finansowych lub administracyjnych dla ofiary, wystawiane na określony okres lub do czasu ich zmiany lub uchylenia, je- żeli to konieczne, wydawane będą bez wysłuchania strony przeciwnej i ze skutkiem natychmiastowym, dostępne niezależnie od lub równolegle do innych postępowań, a także że będą mogły być wprowadzane w później- szych postępowaniach;
• zapewniają ofiarom dostęp do pomocy prawnej i do bezpłatnej porady

prawnej, na warunkach przewidzianych przez prawo krajowe;

• rozpowszechniają informacje na temat dostępnych rozwiązań w zakresie zapobiegania aktom przemocy;
• w programach przeciwdziałania przemocy przyjmują zasadę, że członko- wie rodziny są partnerami władzy publicznej w przeciwdziałaniu przemocy, a rodzina stanowi środowisko dające najlepsze gwarancje ochrony przed przemocą, w szczególności dla kobiet i

 

2. W planowaniu, podejmowaniu i realizowaniu środków, o których mowa w 1, Państwa-Strony współpracują z odpowiednimi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego.

 

Art. 36

1. Państwa-Strony monitorują przypadki wszystkich form przemocy, w szcze- gólności poprzez:

 

• gromadzenie danych statystycznych, w odpowiednim podziale i w regular- nych odstępach czasu;
• wspieranie i upowszechnianie badań mających na celu poznanie przyczyn, skutków, częstości występowania i karalności przemocy, w tym przemocy domowej, a także skuteczności działań podejmowanych w celu wykonania niniejszej Konwencji;
• przeprowadzanie badań ludności, w regularnych odstępach czasu, mające na celu ocenę skali i tendencji w stosowaniu form przemocy objętych zakresem niniejszej

 

2. Państwa-Strony przekazywać będą Komitetowi, o którym mowa w 43, in- formacje zebrane zgodnie z niniejszym artykułem, w celu wspierania współpracy międzynarodowej oraz umożliwienia analizy porównawczej na szczeblu między- narodowym.

 

3. Dane zebrane w ramach działań, o których mowa w ust. 1, są publiczne do- stępne.

 

Art. 37

1. Państwa-Strony zobowiązują się pociągać sprawców aktów przemocy do odpo- wiedzialności karnej, stosując skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje za następujące czyny umyślne:
   1. stosowanie nacisków lub gróźb, poważnie naruszających równowagę psy- chiczną innej osoby;
   2. powtarzające się zastraszanie innej osoby powodujące, że obawia się ona o swoje bezpieczeństwo;
   3. dopuszczenie się aktów przemocy fizycznej wobec innej osoby;
   4. poddawanie drugiej osoby czynnościom seksualnym bez jej dobrowolnie wyrażonej zgody;
   5. doprowadzenie innej osoby, bez jej dobrowolnie wyrażonej zgody, do pod- jęcia czynności o charakterze seksualnym z osobą trzecią;
   6. pochwalanie przemocy seksualnej;
   7. zmuszanie osoby dorosłej lub dziecka do zawarcia małżeństwa;
   8. zwabienie osoby dorosłej lub dziecka na terytorium Państwa-Strony lub państwa innego niż to, które zamieszkuje, w celu zmuszenia osoby dorosłej lub dziecka do zawarcia małżeństwa;
   9. zmuszanie kobiety lub doprowadzenie jej do poddania się wycinaniu, infi- bulacji lub każdemu innemu okaleczeniu całości lub którejkolwiek części warg sromowych większych, warg sromowych mniejszych lub łechtaczki, a także zachęcanie, zmuszanie lub doprowadzenie małoletniej dziewczyny do poddania się wspomnianym czynnościom;
   10. przymusowe przeprowadzenie aborcji u kobiety, a także przeprowadzenie nielegalnej aborcji za jej zgodą;
   11. przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego u kobiety, którego celem jest unie- możliwienie jej dalszej naturalnej prokreacji, bez jej uprzedniej i świadomej zgody lub jeżeli nie rozumie tego zabiegu.
2. Odpowiedzialność karna powinna obejmować również pomocnictwo lub podżeganie w przypadku przestępstw, o których mowa w 1 pkt 1-10, a także usiłowanie w przypadku przestępstw, o których mowa w ust. 1 pkt 3-10.

 

3. Państwa-Strony zobowiązują się pociągać do odpowiedzialności karnej lub zapewnić inną formę odpowiedzialności prawnej za nękanie, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności osoby, zwłaszcza poprzez tworzenie atmosfery zastraszenia, wrogości, upodlenia, poniżenia lub
4. Państwa-Strony zobowiązują się, w ramach ustaw krajowych, uznawać za oko- liczności obciążające przy ustalaniu wyroku za przestępstwa, o których mowa w niniejszym artykule, następujące sytuacje:
   1. przestępstwo zostało popełnione przeciw byłemu lub obecnemu małżonkowi lub osobie pozostającej we wspólnym pożyciu, tak jak uznają go przepisy prawa krajowego, przez członka rodziny, osobę współmieszkającą z ofiarą lub przez osobę, która nadużyła swojej władzy,
   2. przestępstwo lub przestępstwa powiązane zostały popełnione wielokrotnie,
   3. przestępstwo zostało popełnione przeciw osobie podatnej ze względu na szczególne okoliczności,
   4. przestępstwo zostało popełnione przeciw dziecku lub w jego obecności,
   5. przestępstwo zostało popełnione przez dwie lub więcej osób działających wspólnie,
   6. przestępstwo poprzedzały lub towarzyszyły mu szczególne akty okrucień- stwa,
   7. przestępstwo zostało popełnione z użyciem broni lub z groźbą jej użycia,
   8. przestępstwo spowodowało istotny uszczerbek na zdrowiu fizycznym lub psychicznym ofiary,
   9. sprawca został już wcześniej skazany za przestępstwa podobnego
5. Państwa-Strony ustanowią terminy przedawnienia w sposób wystarczający i współmierny do wagi danego przestępstwa, a w przypadku przestępstw prze- ciwko małoletnim uwzględnią przy tym konieczność umożliwienia skutecznego wszczęcia postępowania po osiągnięciu przez ofiarę pełnoletniości.

 

6. Charakter stosunków między ofiarą a sprawcą nie może stanowić podstawy uchylenia lub ograniczenia odpowiedzialności sprawcy za czyny określone w ni- niejszym

 

Art. 38

1. Państwa-Strony zobowiązują się uznać swoją właściwość do ścigania wszyst- kich przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji, jeżeli przestępstwo zostało popełnione:

 

1. na ich terytorium, lub
2. na pokładzie statku pływającego pod ich banderą, lub

 

1. na pokładzie samolotu zarejestrowanego zgodnie z ich prawem, lub
2. przez ich obywateli, lub
3. przez osobę zamieszkałą na ich

 

2. Państwa-Strony będą starać się przyjąć regulacje prawne lub inne rozwiązania niezbędne by ustalić właściwość w sprawach wszystkich przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji, jeżeli przestępstwo zostało popełnione przeciwko ich obywatelowi lub osobie mającej zwykłe miejsce zamieszkania na ich teryto- rium.

 

3. Na potrzeby ścigania za przestępstwa, o których mowa w 37 ust. 1 pkt 4, 8 i 9, Państwa-Strony zobowiązują się nie uzależniać swojej właściwości od tego, czy akty te uznawane są za przestępstwo na terytorium, na którym zostały popełnione.

 

4. Na potrzeby ścigania za przestępstwa, o których mowa w 37 ust. 1 pkt 4, 6, 8 i 9, Państwa-Strony zobowiązują się nie uzależniać swojej właściwości w od- niesieniu do lit. d i e. ustępu 1 od tego, że ściganie może być wszczęte jedynie na podstawie zawiadomienia przez ofiarę o popełnieniu przestępstwa lub od powia- domienia przez państwo, gdzie przestępstwo zostało popełnione.

 

5. Państwa-Strony zobowiązują się ustalić jurysdykcję w odniesieniu do prze- stępstw, o których mowa w art. 37, w przypadkach, gdy domniemany sprawca jest obecny na ich terytorium i nie podlega wydaleniu do innego Państwa-Strony wyłącznie ze względu na

 

6. W przypadku gdy więcej niż jedno Państwo-Strona uznaje się za właściwe w sprawie domniemanego przestępstwa, o którym mowa w 37, zainteresowa- ne Państwa-Strony, o ile to właściwe, porozumiewają się ze sobą w celu ustalenia odpowiedniej właściwości na potrzeby ścigania.

 

7. Bez uszczerbku dla ogólnych zasad prawa międzynarodowego, niniejsza Konwencja nie wyklucza właściwości w sprawach karnych wykonywanej przez Państwo-Stronę zgodnie z jej prawem

 

Art. 39

Państwa-Strony zobowiązują się umożliwić sądom krajowym przy ustalaniu wy- roków wzięcie pod uwagę prawomocnych wyroków wydanych przez sąd innego Państwa-Strony w związku z przestępstwami, o których mowa w art. 37.

 

Art. 40

1. Państwa-Strony zobowiązują się chronić prawa i interesy ofiar w postępowaniu przygotowawczym i sądowym, w tym ich szczególne potrzeby jako świadków, zwłaszcza poprzez:

 

• ochronę ich, jak również ich rodzin i świadków, przed zastraszaniem, od- wetem lub ponowną wiktymizacją,
• czuwanie, by ofiary zostały poinformowane, przynajmniej gdy ofiary i ro- dzina mogłyby znaleźć się w niebezpieczeństwie, jeżeli sprawca ucieknie, zostanie tymczasowo zwolniony lub wyjdzie na wolność,
• informowanie ofiar, na warunkach przewidzianych przez prawo krajowe, o ich prawach oraz dostępnych im świadczeniach, biegu nadanemu skardze, podstawach oskarżenia, ogólnym postępie postępowania przygotowawczego lub postępowania oraz o ich roli w postępowaniu przygotowawczym lub postępowaniu, jak również o wydanej w ich sprawie decyzji,
• umożliwianie ofiarom, zgodnie z zasadami procesowymi prawa krajowe- go, bycie wysłuchanym, przedstawienia dowodów oraz ich opinii, potrzeb i obaw, bezpośrednio lub przez pośrednika, oraz by zostały one rozpatrzone,
• udzielanie ofiarom odpowiedniej pomocy, tak by ich prawa i interesy były w sposób należyty przedstawiane i brane pod uwagę,
• czuwanie, by mogły być podejmowane środki chroniące prywatność i wi- zerunek ofiary,
• unikanie, jeżeli to tylko możliwe, w sądach i w siedzibach organów ścigania, kontaktu ofiar ze sprawcami przestępstw,

 

• zapewnianie ofiarom niezależnych i wykwalifikowanych tłumaczy, jeżeli ofiary są stronami postępowania lub jeżeli przedstawiają dowody,
• umożliwianie ofiarom składania zeznań na sali sądowej, zgodnie z zasadami przewidzianymi przez prawo krajowe, nie będąc obecnym na sali lub przy- najmniej pod nieobecność na sali domniemanego sprawcy przestępstwa, zwłaszcza wykorzystując odpowiednie technologie komunikacyjne, jeżeli są dostępne.

 

2. Dziecko ofiara i dziecko świadek przemocy oraz przemocy domowej otrzymu- je, jeżeli to właściwe, specjalne środki ochrony, mając na względzie dobro dziecka

 

Art. 41

1. Państwa-Strony zobowiązują się współpracować, w możliwie najszerszym zakresie, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji oraz na mocy właści- wych umów międzynarodowych dotyczących współpracy w sprawach cywilnych i karnych oraz na podstawie porozumień uzgodnionych na podstawie jednolitego lub wzajemnego ustawodawstwa oraz ich prawa krajowego, w celu:

 

• zapobiegania, zwalczania i ścigania wszystkich form przemocy objętych zakresem niniejszej Konwencji,
• ochrony ofiar i udzielania im pomocy,
• prowadzenia postępowań przygotowawczych i postępowań dotyczących przestępstw, o których mowa w niniejszej Konwencji,
• wykonywania właściwych wyroków cywilnych i karnych wydanych przez władze sądowe Państw-Stron, w tym nakazów

 

2. Państwa-Strony zobowiązują się ofiary przestępstw, o których mowa w 37 ust. 1, popełnionych na terytorium Państwa-Strony innego niż ta, na terytorium której przebywają, mogły złożyć skargę właściwym władzom państwa zamiesz- kania.

 

3. W przypadku gdy Państwo-Strona, które uzależnia udzielenie pomocy prawnej w sprawach karnych, ekstradycji lub wykonania wyroków cywilnych bądź kar- nych nałożonych przez drugie Państwo-Stronę niniejszej Konwencji od istnienia umowy, otrzymuje wniosek o taką współpracę prawną od Państwa-Strony, z któ- rym nie zawarła takiej umowy, może uważać niniejszą Konwencję za podstawę prawną udzielenia pomocy prawnej w sprawach karnych, wydalenia lub wykona- nia wyroków cywilnych bądź karnych nałożonych przez drugie Państwo-Stronę w związku z przestępstwami, o których mowa w niniejszej

 

Rozdział VII Międzynarodowy Komitet Praw Rodziny

 

Art. 42

Państwa-Strony zobowiązują się do szerzenia informacji o zasadach i postano- wieniach niniejszej Konwencji zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci, wykorzy- stując do tego celu będące w ich dyspozycji środki.

 

Art. 43

1. W celu badania postępów dokonywanych przez  Państwa-Strony w realizacji zobowiązań przewidzianych w niniejszej Konwencji ustanawia się Międzynarodowy Komitet Praw Rodziny, który będzie wykonywał wskazane niżej

 

2. Komitet składa się z ekspertów w liczbie równej liczbie Państw-Stron, miano- wanych przez Państwo-Stronę na pięcioletnią kadencję, z zastrzeżeniem 5.

 

3. Eksperci powinni być ludźmi reprezentującymi wysoki poziom moralny i posiadającymi uznane kompetencje w dziedzinie, której dotyczy niniejsza Członkowie Komitetu są mianowani przez każde Państwo-Stronę spośród jego obywateli, z uwzględnieniem celowości udziału pewnej liczby osób o doświadczeniu prawniczym.

 

4. Każdy z członków Komitetu przed objęciem swych funkcji składa na posie- dzeniu otwartym Komitetu uroczyste oświadczenie, że będzie wykonywał swe obowiązki w sposób bezstronny i

 

5. W przypadku śmierci członka Komitetu, jego rezygnacji lub jego oświadcze- nia, że z jakiegokolwiek innego powodu nie może wypełniać obowiązków człon- ka Komitetu, Państwo-Strona, które wyznaczyło danego członka, wyznaczy za zgodą Komitetu innego eksperta spośród swoich obywateli na okres pozostały do końca Po wygaśnięciu mandatu mianowanie członka Komitetu zostanie

 

przeprowadzone zgodnie z postanowieniami niniejszej części Konwencji.

 

6. Komitet ustanowi swoje własne zasady procedury, z zastrzeżeniem, że wszelkie decyzje podejmowane będą większością głosów w obecności co najmniej połowy członków.

 

7. Posiedzenia Komitetu odbywają się w .……………… lub w innym dogodnym miejscu określonym przez Komitet będzie odbywał posiedzenia zasad- niczo corocznie.

 

8. Sekretarz Wykonawczy zapewni niezbędny personel oraz warunki do efektyw- nego wypełniania przez Komitet funkcji nałożonych przez niniejszą Konwencję.

 

9. Za zgodą Sekretarza Wykonawczego członkowie Komitetu utworzonego na mocy niniejszej Konwencji otrzymywać będą honoraria z funduszy

 

Art. 44

1. Państwa-Strony zobowiązują się do przedkładania Komitetowi za pośrednic- twem Sekretarza Wykonawczego sprawozdań odnośnie do środków stosowanych przez nie do realizacji praw zawartych w Konwencji oraz postępów w korzystaniu z tych praw:

 

• w ciągu dwóch lat po wejściu w życie Konwencji dla danego państwa;
• następnie co cztery

 

2. Sprawozdania przedkładane na mocy niniejszego artykułu wskazywać będą na czynniki oraz na ewentualne trudności wpływające na stopień wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej Sprawozdania będą zawiera- ły także odpowiednie informacje zapewniające Komitetowi pełną wiedzę na te- mat wprowadzenia w życie postanowień Konwencji w danym Państwie-Stronie, a w szczególności informacje, o których mowa w art. 36 ust. 1 Konwencji.

 

3. Państwo-Strona, które przedłożyło Komitetowi wszechstronne sprawozdanie pierwotne, nie musi już w swoich następnych sprawozdaniach, przedkładanych zgodnie z ustępem 1 lit. b, powtarzać podstawowych informacji, które podane były

 

4. Komitet może zażądać od Państw-Stron dalszych informacji odnoszących się do wprowadzenia w życie

 

5. Komitet będzie przedkładał Sekretarzowi Wykonawczemu co dwa lata, spra- wozdania ze swojej działalności.

 

6. Państwa-Strony będą szeroko udostępniać opinii publicznej sprawozdania, o których mowa w ust.

 

Rozdział VIII

Biuro Sekretarza Wykonawczego

 

Art. 45

1. Za koordynację spraw organizacyjnych związanych z upowszechnianiem, wykonywaniem i promocją Konwencji, a także za obsługę administracyjną Międzynarodowego Komitetu Praw Rodziny oraz organizację wyborów jego członków, odpowiada Sekretarz Wykonawczy, wspomagany przez

 

2. Sekretarz Wykonawczy będzie wybierany na sześcioletnią kadencję przez Państwa-Strony spośród ich obywateli w drodze konsensusu, a w braku możli- wości jego osiągnięcia bezwzględną większością głosów.

 

3. Sekretarz Wykonawczy kieruje pracami Biura, a w szczególności mianuje personel niezbędny do wspomagania go w wykonywaniu powierzonych zadań. Przy mianowaniu personelu i ustalaniu warunków służby należy przede wszyst- kim mieć na uwadze konieczność zapewnienia najwyższego poziomu sprawno- ści, kwalifikacji zawodowych i prawości. Należy również w należytym stopniu uwzględnić znaczenie doboru personelu na możliwie najszerszej podstawie geo- graficznej.

 

4. Co dwa lata Sekretarz Wykonawczy przedkłada Państwom-Stronom projekt budżetu Biura do zatwierdzenia bezwzględną większością głosów. Źródłem do- chodów są coroczne składki Państw-Stron.

 

5. Siedzibą Biura Sekretarza Wykonawczego jest …………………….

 

Rozdział IX Przepisy końcowe

 

Art. 46

1. Każde Państwo-Strona może, przy podpisaniu niniejszej Konwencji lub przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych, dokonać zastrzeżenia odnośnie do każ- dego z przepisów Konwencji w takim zakresie, w jakim ustawa krajowa jest z tym przepisem Na podstawie niniejszego artykułu niedopuszczalne są za- strzeżenia o charakterze ogólnym, a także zastrzeżenia do art. 1-4, art. 10-14, art. 16, art. 18, art. 23-24, art. 27, art. 29 i art. 31.

 

2. Każde zastrzeżenie powinno zawierać krótkie przedstawienie treści ustawy, której

 

3. Sekretarz Wykonawczy otrzyma i przekaże wszystkim Państwom-Stronom teksty zastrzeżeń, jakie zostały złożone w chwili ratyfikacji lub przystąpienia.

 

4. Każde Państwo-Strona, które poczyniło zastrzeżenie na mocy 1 niniejsze- go artykułu, może w każdym terminie wycofać to zastrzeżenie w drodze zawia- domienia Sekretarza Wykonawczego, który poinformuje o tym Państwa-Strony.

 

Art. 47

Postanowienia niniejszej Konwencji rozciągają się na wszystkie części Państw– Stron federalnych bez jakichkolwiek ograniczeń lub wyjątków.

 

Art. 48

W przypadku sporów dotyczących wdrażania lub interpretacji postanowień niniejszej Konwencji Państwa-Strony powinny najpierw starać się je rozwiązać w drodze negocjacji, porozumienia, arbitrażu lub w jakikolwiek inny pokojowy sposób przyjęty na mocy porozumienia między nimi.

 

 

Art. 49

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisania przez wszystkie państwa.

 

2. Niniejsza Konwencja podlega Dokumenty ratyfikacyjne składane będą u Sekretarza Wykonawczego.

 

3. Każde państwo będzie mogło przystąpić do niniejszej Dokumenty przystąpienia będą składane u Sekretarza Wykonawczego.

 

Art. 50

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy licząc od dnia złożenia u Sekretarza Wykonawczego czwartego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.

 

2. W stosunku do każdego państwa, które dokona ratyfikacji lub przystąpienia do Konwencji, po złożeniu czwartego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy licząc od dnia złożenia przez dane państwo swojego dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia.

 

Art. 51

Depozytariuszem niniejszej Konwencji jest Sekretarz Wykonawczy.

 

Art. 52

Oryginał niniejszej Konwencji, którego teksty sporządzone w językach

………………………………………………, są jednakowo autentyczne, zostanie zdeponowany u Sekretarza Wykonawczego.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, w należyty sposób upełnomoc- nieni przez swe Rządy, złożyli podpis pod niniejszą Konwencją.